Po opuszczeniu wspólnoty przez pastora Benadego, opiekę duchową nad ok. 350 duszami sprawowały: nowomiejska parafia św. Pawła, następnie wildecka parafia św. Mateusza. Dopiero w 1937 r. do pastorówki w dawnym pałacu von Treskowów w Morasku wprowadził się Wilhelm Prenzler (1906-2002).

We wrześniu 1939 r. diakon Plenzler – w odróżnieniu od znakomitej większości swoich rodaków zamieszkujących okolice Poznania – uniknął „prewencyjnego” aresztowania przez polskie władze. Niespokojne dni spędził w dawnym majątku von Treskowów w Morasku. W tym czasie powstała notatka opisująca zestrzelenie niemieckiego bombowca nad poligonem oraz stosunek polskiej ludności do pilotów, którzy przeżyli skacząc na spadochronach. W oczach diakona szczególnie bulwersujące było zbezczeszczenie i ograbienie zwłok jednego z członków załogi samolotu… 

2 września 1939 r. ppor. pil. Włodzimierz Gedymin – pilot-bohater, pochowany na Cmentarzu Zasłużonych Wielkopolan – wystartował samotnie z lotniska polowego w Kobylepolu. Wcześniej tego dnia, lecąc myśliwcem P11c, zestrzelił nad Kórnikiem niemiecki bombowiec Dornier, wykonujący lot rozpoznawczy. Teraz miał przed sobą inną maszynę – bombowego Heinkla. Walkę powietrzną oglądało z ziemi wielu mieszkańców okolic poligonu Biedrusko. Niemiecka załoga musiała ratować się na spadochronach. Bombowiec spadł w okolicy Łagiewnik i Złotkowa.
Nie przeżył por. Woyna, dowódca Heinkla. Zginął też radiotelegrafista, któremu nie otworzył się spadochron. Bezpiecznie na ziemi wylądowali: plut. Hackl oraz cywilny meteorolog Prügel (okazało się, iż samolot należał do jednostki Wettererkundungsstaffel 1, zajmującej się rozpoznaniem pogody nad Polską). Obaj zostali schwytani przez okolicznych mieszkańców wracających z prac w polu. Lotnicy – jak eufemistycznie głoszą polskie wspomnienia – zostali wzięci za szpiegów, nieco „poturbowani”, następnie oddani w ręce polskiego wojska… Relacje niemieckich mieszkańców – w tym notatka diakona Prenzlera – opisujące wydarzenia rozgrywające się nad poligonem, przesądziły o losie 22 polskich mieszkańców Łagiewnik, Glinna, Glinienka, Moraska i Suchego Lasu. W wyniku represji 15 uznano winnymi; 7 skazano na długoletnie więzienie (przeżyła 1 osoba), ośmiu – rozstrzelano. Upamiętniający te wydarzenia pomnik znajduje się od 1968 r. na terenie poligonu Biedrusko.

PORÓWNAJ:

• Z. Szymankiewicz, Poznań we wrześniu 1939, Poznań 1985.
• S. Jakiel, Wrzesień zwiadowców 58 Pułku Piechoty Wlkp., Poznań 1989.
• Strzegł nieba nad Poznaniem; poznan.wyborcza.pl z dnia 31.08.2006.