Przykościelny cmentarz św. Mikołaja; Zagórze

Otoczony murem, częściowo zniszczony kościół św. Mikołaja na Zagórzu, widziany od południa, ok. 1795 r. Gwasz K. Albertiego w zbiorach Muzeum Narodowego w Poznaniu. Źródło: M. Warkoczewska, "Widoki starego Poznania. Źródła ikonograficzne do zabudowy miasta z wieków XVII-XIX", Poznań 1960, ryc. 42, s. 196.

Cmentarzyk przy kolegiacie pw. św. Mikołaja na Zagórzu użytkowany był w czasach nowożytnych. Został zlikwidowany (wraz ze świątynią) skutkiem pruskich rozporządzeń sanitarnych na początku XIX w. Krajobraz Zagórza przekształcany był wielokrotnie; po rozbiórce świątyni splantowano Wzgórze Kapitulne, a w południowej części wyspy wybudowano Fort Radziwiłła – element poznańskich fortyfikacji poligonalnych. Przybliżoną lokalizację świątyni i cmentarza w sąsiedztwie obecnej ul. Wieżowej, wskazują doraźne prace poznańskich archeologów. 

Podczas wizytacji w 1779 r. ks. Józef Rogaliński zanotował: „Cmentarz otoczony jest solidnym, dobrym murem i prowadzą do niego trzy bramki bez wrót i zamknięcia, lecz z kratkami żelaznymi, aby nie wchodziły tam zwierzęta. Targi i handel nie zwykły się w tym miejscu odbywać. Miejsce na kości jest z muru solidnego zbudowane na cmentarzu, sklepione, pokryte dachówką, w dobrym stanie. W kościele są trzy sklepione, podziemne krypty do chowania zmarłych. Mauzolea z ciosów kamiennych są dwa, jedno w kościele pod chórem, drugie na cmentarzu, przylegające do muru kościoła”.

Podczas prac ziemnych, prowadzonych przy ul. Wieżowej, relikty cmentarza ujawniono m.in. w roku 1879 oraz dwukrotnie w pierwszej dekadzie XX w. W roku 1961, kiedy zakładano sieć wodno-kanalizacyjną dla osiedla zlokalizowanego w południowej części Zagórza, przypadkowo trafiono na kilkadziesiąt pochówków szkieletowych, najprawdopodobniej z okresu od XII do XIV w. bądź z czasów późniejszych. Następne, liczne szczątki (być może było to ossuarium?) odkryto w latach 1999-2000, przy nadzorach instalacji komunalnych; był to kolejny, być może peryferyjny fragment tego samego cmentarzyska. Uznano, iż są to pozostałości cmentarza przykościelnego, jednak wówczas nie udało się precyzyjnie wskazać w terenie pozostałości kolegiaty św. Mikołaja. Przyjmuje się, iż kościół zlokalizowany był w bliskim sąsiedztwie Arcybiskupiego Seminarium Duchownego.

Oprac. Paweł Skrzypalik

PORÓWNAJ:

KOŚCIOŁY FILIALNE WRAZ Z CMENTARZAMI: pw. św. Sebastiana (Piotrowo); pw. św. Barbary (Chwaliszewo).

J. Łukaszewicz, "Krótki opis historyczny kościołów parochialnych...", t. I, Poznań 1858, s. 62-63 oraz 67. Dostęp: WBC.
"Goniec Wielkopolski", 12.10.1879, nr 234, s. 3.
"Dziennik Poznański", 14.10.1879, nr 236, s. 3.
"Dziennik Poznański", 16.10.1879, nr 238, s. 3.
"Goniec Wielkopolski", 18.10.1879, nr 239, s. 3-4.
"Dziennik Poznański", 19.10.1879, nr 241, s. 3.
"Kronika Miasta Poznania", 2003, nr 1, s. 65.
"Orędownik", 31.05.1904, nr 123, s. 3.
"Postęp", 11.06.1908, nr 133, s. 3.
"Kurier Poznański", 11.06.1908, nr 133, s. 5.
Fragment planu Poznania z roku 1785 (kopia z 1926 r.). Oznaczono dawne, prawobrzeżne cmentarze przykościelne: czerwoną strzałką wskazano św. Rocha na Miasteczku; kolorem żółtym - św. Sebastiana (Piotrowo); kolorem zielonym - św. Mikołaja (Zagórze); kolorem niebieskim - św. Barbarę i św. Wawrzyńca na Chwaliszewie. Źródło: APP via CYRYL_15_0_1_2_0019.
Widok Poznania od południowego wschodu; 1747 r. Część większej kompozycji malarskiej, sygnowanej: Wentz Graff R. W. Obraz spłonął wraz z kościołem św. Rocha. Na pierwszym planie - Miasteczko. Dalej: św. Sebastian w Piotrowie i św. Mikołaj na Zagórzu. Źródło: M. Warkoczewska, "Widoki starego Poznania. Źródła ikonograficzne do zabudowy miasta z wieków XVII-XIX", Poznań 1960, ryc. 10, s. 152.
Kościół św. Mikołaja na Zagórzu, ilustracja ze zb. Muzeum Narodowego w Poznaniu via fb/Trakt Królewsko-Cesarski w Poznaniu.
error: Nie kopiuj, udostępnij! Masz pytania? Napisz do mnie: skrzypalik@e-lapidarium.pl
Scroll to Top
Skip to content