Stok Cytadeli: Stary Cmentarz Garnizonowy (pruski)

Niemiecki Cmentarz Honorowy (niem. Garnison Ehrenfriedhof)
Brytyjski Cmentarz Honorowy (ang. Old Garrison Cemetery - British Section)

mauzoleum żołnierzy francuskich
mauzoleum żołnierzy rosyjskich
groby jeńców duńskich

Garnison-Kirchhof | V Korpus Armijny w Poznaniu | Imperial War Graves Commission | Kaczmarek-Regimenty
grób generała Grolmana | grób feldmarszałka Gneisenaua

Aktualny plan zespołu zabytkowych cmentarzy na stoku poznańskiej Cytadeli, opracowany na potrzeby wydawnictwa: W. Olszewski, "Cmentarze na stokach poznańskiej Cytadeli", Poznań 2008.

Cmentarz z 1. poł. lat 30. XIX w., założony na południowo-zachodnim stoku bojowym powstającego równocześnie Fortu Winiary (Cytadela), będący miejscem wiecznego spoczynku żołnierzy i oficerów pruskiego V Korpusu Armijnego (z dowództwem w Poznaniu). W wydzielonych kwaterach chowano tu także jeńców osadzonych w poznańskiej twierdzy podczas wojen prowadzonych przez Prusy (186418661870-1871), a następnie przez Cesarstwo Niemieckie (1914-1918).
Kwatery wojskowe i wojenne z czasów pruskich, rozciągające się na stoku Cytadeli były wielonarodowe oraz wielowyznaniowe – istniały tu mogiły ewangelików, prawosławnych oraz katolików, kryjące szczątki Rumunów, Niemców, Polaków, Rosjan, Francuzów, Brytyjczyków i Duńczyków. Stosowano podział na klasy pochówków, zależne od rangi i statusu społecznego zmarłego (u podnóża stoku praktykowano pochówki lokalnych elit wojskowych, duchownych i urzędniczych, np. dr. Karla Ludwiga Schwickarta (1780-1849), dziadka Paula von Hindenburga, czy pastora Friedricha Leopolda Cranza (1807-1878), generalnego superintendenta Prowincji Poznańskiej).

Nekropolia została znacznie zdewastowana podczas radzieckiego-polskiego szturmu na obsadzone przez Niemców fortyfikacje w lutym 1945 r. Relikty cmentarza starogarnizonowego przetrwały do dziś. Są to: częściowo zachowany układ alej oraz nieliczne nagrobki i obeliski, stanowiące elementy tzw. Cmentarza Bohaterów – projektowanego po zakończeniu II wojny światowej zespołu zabytkowych kwater na stoku Cytadeli.
W okresie II RP stary cmentarz był nadal użytkowany – w grobach rodzinnych chowano tu znaczących obywateli (np. artystę-malarza Józefa Męcinę-Krzesza) oraz wysokich rangą oficerów polskich (np. dowódcę Okręgu Korpusu nr VII, gen. Oswalda Franka). Wydzielono też kwaterę prawosławną św. Mikołaja oraz honorową kwaterę brytyjską (pod egidą Imperial War Graves Commission). W latach 30. XX w. skomasowano tu pochówki francuskie z terenu Poznania, a następnie uroczyście odsłonięto dedykowany tym żołnierzom pomnik-mauzoleum. Upamiętnienia doczekali się również jeńcy rosyjscy z okresu Wielkiej Wojny, zmarli w poznańskich lazaretach i pochowani na stoku Cytadeli.

Częścią pruskiego cmentarza garnizonowego na stoku Cytadeli był Niemiecki Cmentarz Honorowy (Garnison Ehrenfriedhof) z okresu Wielkiej Wojny, na którym spoczęło blisko 1300 osób, w tym Niemcy, Polacy (z tzw. Kaczmarek-Regimentów), Węgrzy, Austriacy i Turcy. Ta część wiekowej nekropolii sąsiadowała z cmentarzem staroparafialnym św. Wojciecha (czynnym od lat 30. XIX w.).

Większość terenu pierwotnie zajmowanego przez cmentarz starogarnizonowy zajmują obecnie groby wojenne żołnierzy radzieckich; stare nagrobki usunięto, jednak najprawdopodobniej bez masowych ekshumacji.

Oprac. Paweł Skrzypalik

PORÓWNAJ:

POZOSTAŁE CMENTARZE NA STOKU POZNAŃSKIEJ CYTADELI

CMENTARZE FRANCUSKIE w Poznaniu

GROBY JEŃCÓW DUŃSKICH na stoku Cytadeli

  1. „Kronika Miasta Poznania”, 2005, nr 1, Za mundurem…
  2. „Kronika Miasta Poznania”, 2011, nr 4, Cytadela.
  3. „Kronika Miasta Poznania“, 2014, nr 3, Wielka Wojna.
  4. Bączyk J., Armie za drutami. Jeńcy wojenni na terenie prowincji poznańskiej (1914-1918), Poznań 2016.
  5. Bączyk J., Fort Winiary 1863/64. Poznańskie echa powstania styczniowego i wojny o Szlezwik, Poznań 2023.
  6. Bączyk J., Krzyż dla generała. Generałowie ze stoku poznańskiej Cytadeli, Poznań 2019.
  7. Bączyk J., Bilski A., Na stoku Cytadeli Poznańskiej. Przewodnik po cmentarzach, Poznań 2005.
  8. Biesiadka J., Gawlak A., Kucharski Sz., Wojciechowski M., Twierdza Poznań. O fortyfikacjach miasta Poznania w XIX i XX wieku, Poznań 2006.
  9. Jastrząb Ł., Cena niepodległości. Pamięć historyczna o żołnierzach Wielkiej Wojny i walk o granice niepodległej Polski. Ewidencja mogił żołnierskich w zasobach archiwów państwowych w Gnieźnie, Kaliszu, Koninie, Lesznie, Pile i Poznaniu, Poznań 2018. Dostęp: APP.
  10. Kruszyński B., Garnizon Poznań w II Rzeczypospolitej. Wojsko w życiu miasta, Poznań 2013.
  11. Olszewski W., Cmentarze na stokach poznańskiej Cytadeli, Poznań 2008.
  12. Olszewski W., Garnison Ehrenfriedhof 1914-1918 w Poznaniu, Poznań 2008.
  13. Olszewski W., Jeńcy i internowani zmarli w obozie Strzałkowo w latach 1915-1921, Warszawa 2012.
  14. Olszewski W., British and Commonwealth war cemeteries in Poland, Poznań 2014.
  15. Pomniki w epoce antropocenu, pod red. M. Praczyk, Poznań 2017.
  16. Poznańskie fortyfikacje, pod red. B. Polaka, Poznań 1988.
  17. Praczyk M., Materia pomnika. Studium porównawcze na przykładzie monumentów w Poznaniu i Strasburgu w XIX i XX wieku, Poznań 2015.
  18. Topolska A., Pamięć i wizualność. Reprezentacje drugiej wojny światowej w Poznaniu w XX i XXI wieku (praca doktorska), Poznań 2018. Dostęp: repozytorium.amu.edu.pl.
Plan zespołu zabytkowych cmentarzy na stoku poznańskiej Cytadeli (układ przestrzenny z połowy lat 20. XX w.), opracowany na potrzeby wydawnictwa: W. Olszewski, "Cmentarze na stokach...", Poznań 2008.
Wspólna mogiła siedmiu pruskich muszkieterów z 18. pułku piechoty na cmentarzu starogarnizonowym. Żołnierze ci polegli w Buku nocą z 4 na 5 maja 1848 r. w starciu z polskimi kosynierami, dowodzonymi przez Eugeniusza Sczanieckiego i Kazimierza Niegolewskiego. Zdjęcie via fb/Muzeum Armii "Poznań", oddział WMN.
Pogrzeb feldmarszałka von Gneisenau (1831 r.)
Jeden z najstarszych pochowków, zlokalizowanych w sąsiedztwie fortyfikacji pomiędzy Wzgórzem Winiarskim a Wzgórzem św. Wojciecha, należał do feldmarszałka Augusta Neidhardta von Gneisenau (1760-1831). Gneisenaudenkmal; rys. A. O. Etzel (1831 r.), litografia H. Papin (1832 r.) ze zbiorów Stadtgeschichtliches Museum Leipzig, nr inwent.: VS 608.
"Wędrującym" elementem upamiętnienia okazała się tablica z inskrypcją, przykrywająca urnę z sercem feldmarszałka. Zdemontowana z tymczasowego grobowca trafiła przed kasyno opodal Kernwerku (pocztówka ze zb. Wielkopolskiego Muzeum Niepodległości), następnie stała się częścią pomnika, odsłoniętego na dawnym cmentarzu dysydenckim na Łysej Górze w Poznaniu, bilsko pierwotnego miejsca pochówku von Gneisenaua ("Aus dem Posener Lande", Dezember 1913).
"Gazeta Wielkiego Xięstwa Poznańskiego", 29.08.1831, nr 199, s. 2.
Pogrzeb generała von Grolmana (1843 r.)
Rycina ukazująca miejsce pochówku von Grolmana; ok. poł. XIX w. Źródło: Dresden, Sächsische Landesbibliothek - Staats- und Universitätsbibliothek Dresden (SLUB), Signatur/Inventar-Nr.: Hist.misc.B.208 via www.deutschefotothek.de.
"Gazeta Wielkiego Xięstwa Poznańskiego", 21.09.1843, nr 221, s. 1.
Grób gen. Grolmana na cmentarzu starogarnizonowym; kwiecień 1943 r. Zdjęcie ze zb. A. Bilskiego za: W. Olszewski, "Cmentarze na stokach poznańskiej Cytadeli", Poznań 2008, s. 23.
Grób gen. Karla von Grolmana, kwiecień 1943 r.; na drugim planie - kwatera prawosławna, po prawej - wojenna kwatera brytyjska. Zdjęcie ze zb. Wielkopolskiego Muzeum Niepodległości, za: J. Bączyk, "Krzyż dla generała...", Poznań 2019, s. 74.
Nadburmistrz Gerhard Scheffler oraz ppłk Schicke składają wieńce przy grobie Karla von Grolmana na cmentarzu starogarnizonowym, z okazji setnej rocznicy śmierci pruskiego generała; 15.09.1943 r. W tle widoczna kostnica. Zdjęcie za: J. Bączyk, A. Bilski, "Na stoku Cytadeli poznańskiej...", s. 13.
"Ostdeutscher Beobachter", 16.09.1943, nr 256, s. 3.
"Gazeta Wielkiego Xięstwa Poznańskiego", 14.07.1862, nr 161, s. 4.
"Dziennik Poznański", 25.07.1866, nr 166, s. 3.
"Dziennik Poznański", 11.09.1859, nr 207, s. 4.
"Dziennik Poznański", 25.07.1866, nr 166, s. 3.
"Kurier Poznański", 12.06.1894, nr 131, s. 4.
"Dziennik Poznański", 31.08.1915, nr 198, s. 3.
Cmentarz starogarnizonowy; nagrobek dziadka (po kądzieli) Paula von Hindenburga, dr. Karla Ludwiga Schwickarta (zm. 1849), naczelnego lekarza V Korpusu Armijnego. Na drugim planie ob. Aleja Armii Poznań; fotografia z 1916 r. Źródło: J. Bączyk, "Krzyż dla generała...", s. 42, reprodukowane za: "Aus dem Ostlande", October 1917.
"Kurier Poznański", 08.08.1934, nr 353, s. 4.
"Gazeta Kaszubska", 27.11.1924, nr 142, s. 1.
"Obrona Ludu", 11.08.1934, nr 96, s. 5.
Wypalony cmentarz starogarnizonowy na Wzgórzu Winiarskim po zakończeniu walk o Poznań; na pierwszym planie widoczny grobowiec gen. Oswalda Franka, za nim - monument wieńczący mauzoleum żołnierzy francuskich. Źródło: CYRYL_52_0_8_3_0003_1.
"Jutro", 17.10.1937, nr 40, s. 4.
Listopad 1948 r.; trwają prace przy urządzaniu tzw. Cmentarza Bohaterów (na miejscu grobów z czasów pruskich), którego częścią są m.in. kwatera Cytadelowców oraz zbiorowe mogiły ofiar hitlerowskiego terroru. Zdjęcie ze zb. MKZ w Poznaniu, za: W. Olszewski, "Cmentarze na stokach poznańskiej Cytadeli", Poznań 2008, s. 23.
"Głos Wielkopolski", 04.08.1945, nr 157, s. 3.
Groby jeńców duńskich (<- klik)
Cmentarz (staro)garnizonowy; 1913 r. Widoczne na zdjęciu groby trzech zmarłych w niewoli pruskiej jeńców, znajdowały się pod opieką duńskiego Ministerstwa Wojny do końca lat 20. XX w. Fotografia ze zb. M. Bacha (gravminder.blogspot.com).
Plan starego (pruskiego) cmentarza garnizonowego z oznaczonymi grobami jeńców wojny prusko-duńskiej 1864 roku (kwatera G w prawym, górnym rogu - późniejszy Prawosławny Cmentarz Garnizonowy), sporządzony na potrzeby duńskiego ministerstwa; obecnie w zbiorach Rigsarkivet. Udostępnił M. Bach (gravminder.blogspot.com).
Niemiecki Cmentarz Honorowy (Garnison Ehrenfriedhof)
Wewnętrzna brama Garnison Ehrenfriedhof, prowadząca na cmentarz starogarnizonowy; widok z okresu I wojny światowej. Źródło: W. Olszewski, "Cmentarze na stokach poznańskiej Cytadeli", Poznań 2008, s. 44, reprodukowane za: "Aus dem Ostlande", Dezember 1918.
"Posener Tageblatt", 02.10.1915, nr 461, s. 5.
"Postęp", 03.10.1915, nr 227, s. 3.
"Dziennik Poznański", 07.10.1915, nr 230, s. 2.
Obelisk na Cmentarzu Honorowym; za nim widoczne ławki i nowe kwatery. W okresie międzywojennym, a także podczas okupacji odbywały się tu niemieckie uroczystości... Źródło: W. Olszewski, "Garnison Ehrenfriedhof...", s. 42, reprodukowane za: "Aus dem Ostlande", Dezember 1918.
Nekrolog gen. Ericha Goebla (ur. 1854), zmarłego w trakcie walk na froncie zachodnim Wielkiej Wojny i pochowanego na Ehrenfriedhof; "Posener Tageblatt", 23.03.1917, nr 138, s. 4.
Obchody Dnia Pamięci o Bohaterach przy obelisku na poznańskim Ehrenfriedhof; przemawia gen. Walter Petzel, 16.03.1941, za: J. Bączyk, "Krzyż dla generała...", Poznań 2019, s. 91.
"Ostdeutscher Beobachter", 17.03.1941, nr 76, s. 3.

Red. Piotr Bojarski rozmawia z prof. Wiesławem Olszewskim (zm. 2015)…  

Upamiętnijmy niemiecki cmentarz wojenny na Cytadeli z okresu I wojny światowej. Co trzeci pochowany tam żołnierz był Polakiem – przypomina prof. Wiesław Olszewski, autor książek o nekropolii na Cytadeli.

Niemiecki cmentarz wojenny (zwany w latach I wojny światowej Garnison Ehrenfriedhof) na stokach Cytadeli istniał do 1945 r. Pochowano tam niemal 1200 żołnierzy armii niemieckiej z czasów I wojny światowej, którzy zmarli z ran w poznańskich szpitalach.
Prof. Olszewski zwraca jednak uwagę, że nie o samych Niemców tu chodzi. – W spisie pochowanych widać polsko brzmiące nazwiska. Szacuję, że co trzeci poległy jako żołnierz armii niemieckiej i pochowany na Ehrenfridhof na Cytadeli był Polakiem – tłumaczy profesor.

Dlatego zwrócił się do wojewody wielkopolskiego z propozycją upamiętnienia tego cmentarza.

Spojrzenie na spis pochowanych na Cytadeli potwierdza słowa Olszewskiego: znajdujemy tu np. Johanna Lipinskiego (rocznik 1894), który zmarł w Poznaniu 20 listopada 1914 r. Albo Nikodema Bzaniaka (Brzaniaka?), rocznik 1897, zmarłego 12 stycznia 1915. W tej samej tabeli widać inne polskie nazwiska: Golec, Rutkowski, Szymscrzak (prawdopodobnie Szymczak), Janocha, Slawinski, Nietrzepkowski… I nic dziwnego, bo Polacy z Poznańskiego podlegali obowiązkowi mobilizacyjnemu armii niemieckiej i służyli w jej jednostkach – najczęściej na froncie zachodnim. Było ich tak wielu, że o polskojęzycznych żołnierzach armii niemieckiej zaczęto mówić „Kaczmarek-regimenten” (od najbardziej popularnego nazwiska w Poznaniu). – W tym określeniu jest trochę przesady, bo Polacy z Poznańskiego właściwie nie tworzyli polskich formacji, tylko byli rozproszeni po różnych jednostkach. Było ich jednak bardzo wielu – podkreśla Olszewski.

Cmentarz wojenny na stoku Cytadeli został po wojnie zlikwidowany, ale pochówków nie ekshumowano – zniwelowano jedynie teren. Dziś część dawnego Garnison Ehrenfriedhof zajmują puste kwatery polskiego Cmentarza Garnizonowego. Zdaniem Olszewskiego, przyszłoroczna, setna rocznica wybuchu Wielkiej Wojny to świetny pretekst, by przypomnieć dawny cmentarz wojenny na Cytadeli. Tym bardziej że obok około 1200 żołnierzy armii niemieckiej (Niemców i Polaków) spoczywało na nim również około 100 jeńców wojennych: Rosjan, Brytyjczyków, Francuzów, Rumunów i innych. – Chodzi nie tylko o upamiętnienie, ale również o oznaczenie tego miejsca – tłumaczy Olszewski.

Jak miałoby wyglądać to upamiętnienie? Profesor proponuje, by na stoku Cytadeli odtworzyć pomniejszoną i uproszczoną, pozbawioną pruskiej symboliki, wersję pomnika cmentarnego, który stał w miejscu cmentarza w latach I wojny światowej. Był to obelisk, pod którym na schodach składano wieńce. Na pomniku miałaby znaleźć się tablica informująca, że był tu niegdyś cmentarz i kto tu spoczywa. – To ważne, by podkreślić, że był to cmentarz wojenny bez hitlerowskich konotacji – mówi Olszewski.

– To ciekawa sprawa – komentuje Adam Kaczmarek, sekretarz wojewódzkiego Komitetu Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa z Wielkopolskiego Urzędu Wojewódzkiego. – W armii zaborcy służyło wielu Wielkopolan. Gdyby ci, pochowani na Cytadeli, nie zmarli z ran odniesionych podczas I wojny światowej, wykorzystaliby na pewno swoje umiejętności w powstaniu wielkopolskim.

Kaczmarek przyznaje, że wniosek profesora dopiero wpłynął do urzędu, i że zanim zapadną jakieś decyzje o ewentualnym upamiętnieniu dawnego cmentarza (i o jego formie), najpierw zostanie on skonsultowany z Radą Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa. Podstawa prawna do upamiętnienia cmentarza jest: polsko-niemiecka umowa rządowa z 2003 r. mówi, że groby żołnierzy niemieckich z lat 1914-1918 na terenie Polski podlegają ochronie.

Źródło: P. Bojarski, Pomnik dla niemieckich żołnierzy? Z „Kaczmarek-Regimenten”; poznan.wyborcza.pl z dnia 25 maja 2013 r.

Brytyjski Cmentarz Honorowy (<- klik)

Najstarszy w Polsce, zabytkowy, brytyjski cmentarz wojenny, podlegający Komisji Grobów Wojennych Wspólnoty Narodów (Commonwealth War Graves Commission). Został założony w 1925 r. (wówczas jako Brytyjski Cmentarz Honorowy) na wyodrębnionej kwaterze pruskiego cmentarza (staro)garnizonowego, jako rezultat umowy międzynarodowej. Skomasowano tu pochówki i upamiętnienia symboliczne z okresu obu wojen światowych.

Trwałego oznaczenia zmarłych i wskazania grobu dokonuje się według jednolitej estetyki we wszystkich miejscach pamięci podległych CWGC. Stałym elementem jest tzw. Krzyż Ofiarności (lub inaczej: Krzyż Poświęcenia, ang. Cross of Sacrifice) oraz ustawione w rzędach pionowe kamienne stele jasnej barwy.
Poznański cmentarz uległ poważnej dewastacji podczas walk o Festung Posen, toczonych w 1945 r. Renowacje prowadzono m.in. w 1955 r. (wystawiono nowe pomniki nagrobne, wzniesiono nowy krzyż pomiędzy tarasami cmentarza, zlikwidowano wał ziemny dzielący tarasy i utworzono wspólne wejście na cmentarz) oraz w 2004 r. (powstał m.in. murek oporowy wzdłuż alejki). Obecnie cały teren jest starannie utrzymany; przypomina inne cmentarze wojenne Wspólnoty Brytyjskiej na świecie.

PORÓWNAJ:

Brytyjski Cmentarz Honorowy - wydzielona kwatera cmentarza starogarnizonowego, przygotowana po decyzji o komasacji pochówków żołnierzy z okresu Wielkiej Wojny, za: "Seventh annual report of the Imperial War Graves Commission", London 1927, s. 29. Dostęp: archive.cwgc.org.
Pomnik-Mauzoleum żołnierzy Rosyjskich
Gen. Afanasij Siemionowicz Sajczuk (ur. 1858), weteran wojny rosyjsko-tureckiej 1877/78 oraz wojny rosyjsko-japońskiej 1904/05, został raniony bagnetem już po tym, kiedy dostał się do niewoli niemieckiej podczas jednej z bitew na terenie Warmii. Zmarł w poznańskim lazarecie; w prasie podano nieprawdziwą informację... "Dziennik Poznański", 22.09.1914, nr 217, s. 2.
"Ilustracja Poznańska i Nowiny Sportowe", 07.07.1931, nr 27, s. 3.
"Kurier Poznański", 01.07.1931, nr 294, s. 6.
Pośród jeńców rosyjskich siedzi dyrektor fabryki H. Cegielski w Głównej, Henryk Suchowiak, za: "H. Cegielski Towarzystwo Akcyjne w Poznaniu 1846-1921", Poznań 1921, s. 18. Dostęp: Polona.
Ukraińcy z armii carskiej w niewoli niemieckiej, zatrudnieni w dziale spedycji fabryki H. Cegielski w Głównej; 1915 r. Zdjęcie z zb. Wielkopolskiego Muzeum Niepodległości, za: J. Bączyk, "Armie za drutami...", s. 85.
Do transportu jeńców rosyjskich w okresie Wielkiej Wojny oraz wojny polsko-bolszewickiej 1919-1921 wykorzystywano m.in zasoby poznańskiej Dyrekcji Kolei... Fot.: aukcja internetowa.
Pomnik-Mauzoleum żołnierzy francuskich (<- KLIK)
Przeniesienie prochów zmarłych żołnierzy francuskich, uczestników wojny 1870-1871, do mauzoleum na cmentarzu starogarnizonowym na stoku Cytadeli w Poznaniu; listopad 1931 r. Składanie trumny z prochami żołnierzy do grobowca. Modły nad trumną odprawia ks. dziekan Julian Wilkans. Źródło: NAC, sygnatura: 1-P-3515-4.
Pomnik-mauzoleum na cmentarzu starogarnizonowym, odsłonięty ku czci żołnierzy francuskich - jeńców wojny francusko-pruskiej 1870-1871 - zmarłych w niewoli w Poznaniu; listopad 1931 r. Źródło: NAC, sygnatura: 1-U-5128-6.
error: Nie kopiuj, proszę. Zamiast tego udostępnij! Masz pytania? Napisz: skrzypalik@e-lapidarium.pl.
Scroll to Top
Skip to content